• slajd5.png
  • slajd6.jpg
  • slajd7.jpg

Dom Sztuki

Szanowni Państwo – mieszkańcy osiedla Jary i wszyscy sympatycy Domu Sztuki!

Piąta podróż sentymentalna do początków Domu Sztuki zawiedzie Państwa do narodzin Teatru Za Dalekiego.

Działalność teatralna była od początku istnienia placówki – przypomnijmy: otwartej w 1984 r. – częścią jej programu, ale w dwóch pierwszych latach skupiała się na próbach organizacji amatorskich teatrów młodzieżowych. Czasem goszczono znanego aktora lub aktorkę (np. Ryszardę Hanin) z monodramem. Tymczasem władze SBM „Ursynów” – ówczesnego patrona Domu Sztuki – chciały, aby powstał tu teatr lub kabaret z prawdziwego zdarzenia.

Zdecydowano się na teatr. Do jego powstania przyczyniła się determinacja kilku osób, wśród nich prezesa „Ursynowa” Stanisława Olszewskiego, kierującej Działem Społeczno-Wychowawczym Spółdzielni Zofii Borzyszkowskiej oraz pierwszej dyrektorki Domu Sztuki Urszuli Janowskiej. Rangę nowej warszawskiej scenie nadało nazwisko jej pierwszego dyrektora artystycznego Zbigniewa Zapasiewicza. Splendoru przydawał jej także fakt, że była filią Teatru Dramatycznego w Warszawie.

Scena, nazwana Teatrem Za Dalekim – pamiętajmy, że kiedyś nie było metra, a dojazd autobusem z centrum Warszawy na Ursynów zabierał godzinę – wystartowała w listopadzie 1986 roku premierą „Apetytu na czereśnie” Agnieszki Osieckiej, na którą przyszły tłumy.

Ten słowno-muzyczny spektakl wyreżyserowała Lena Szurmiej, a zagrali w nim Olga Sawicka i Krzysztof Kolberger.

Początkowo Teatr Za Daleki grał spektakle trzy razy w tygodniu, a próby przed kolejnymi premierami odbywały się w nocy. Z godnych uwagi premier należy wymienić „Samych ze wszystkimi” Aleksandra Gelmana, z Barbarą Wrzesińską i Zbigniewem Zapasiewiczem, „Kochanego kłamcę” Jerome’a Kilty’ego, z Małgorzatą Niemirską i Markiem Walczewskim, „Dusię, Rybę, Wal i Letę” Pan Gems, w reżyserii Barbary Sass-Zdort, z Adrianną Biedrzyńską, Ewą Błaszczyk, Justyną Kulczycką i Małgorzatą Pieczyńską (reżyserem światła był wybitny autor zdjęć filmowych Wiesław Zdort), „Edith i Marlenę” Evy Pataki, w reżyserii Leny Szurmiej, z Olgą Sawicką, Ewą Decówną, Krystyną Wachelko-Zaleską i Krzysztofem Stelmaszykiem, „Kochanka” Harolda Pintera, w reżyserii Szczepana Szczykno, z Anną Majcher i Markiem Kondratem oraz „Słonimskiego” Antoniego Słonimskiego, w reżyserii Macieja Wojtyszko, z Henrykiem Machalicą, Włodzimierzem Pressem, Markiem Siudymem i Janem Jangą Tomaszewskim. Ostatnie z wymienionych tu przedstawień było jedną z pierwszych jaskółek przemian politycznych w Polsce pod koniec lat 80. XX w. To w nim pierwszy raz odczytano publicznie słynny „List 34” z 1964 r. , zainicjowany przez Antoniego Słonimskiego, skierowany do premiera Józefa Cyrankiewicza, a podpisany przez reprezentacyjne grono polskich intelektualistów w proteście przeciw cenzurze w PRL.

Teatr Za Daleki w postaci, jaka została tu opisana, nie przetrwał transformacji ustrojowej kraju po czerwcu 1990 r. Odrodził się w innej formie siedem lat później, ale to już inna historia. Z tej, którą tu przytoczyliśmy, pozostało niestety niewiele pamiątek ikonograficznych, niemniej i te nieliczne warto zobaczyć.

 

Zapraszamy do oglądania

 Ciąg dalszy nastąpi

 Serdecznie pozdrawiamy

Dyrektor i Pracownicy Domu Sztuki

 

1-2 Teatr Za Daleki 22.12.1986 Sami ze wszystkimi

3. Teatr Za Daleki 15.06.1987 Kochany kłamca

4-5. Teatr Za Daleki Repertuar 1988  

6. Teatr Za Daleki Repertur 05 1988 z prem. Porwania królewny Bluetki